Στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου γίνεται μία ταπεινή προσπάθεια προσεγγίσεως της παραβολής του εύσπλαγχνου Πατρός, του σωθέντος ασώτου υιού και του πρεσβυτέρου αδελφού. Την παραβολή αυτή την ονομάζουμε έτσι διότι μας αποκαλύπτει "την απερίγραπτη φιλοστοργία του ουρανίου Πατρός" και "την δύναμη της μετανοίας των αμαρτωλών". Ο Κύριος δίδαξε την παραβολή αυτή διότι ήσαν εγγίζοντες αυτώ πάντες οι τελώναι και οι αμαρτωλοί ακούειν αυτού· και διεγόγγυζον οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς λέγοντες ότι ούτος αμαρτωλούς προσδέχεται και συνεσθίει αυτοίς. Ο Χριστός δεχόταν με αγάπη τους αμαρτωλούς και συνέτρωγε μαζί τους. Αυτή την αγάπη αδυνατούσαν να κατανοήσουν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι και γι' αυτό γόγγυζαν κατά του φιλάνθρωπου Κυρίου. Τον κατηγορούσαν ότι συναναστρέφεται με τελώνες και αμαρτωλούς. Για να τους βοηθήσει ο Χριστός, είπε τη θαυμάσια αυτή παραβολή που κρύβει μεγάλες αλήθειες για κάθε πιστό. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)