"Είμαι πράγματι ο Διάβολος. Μην τρομάζετε, γιατί είμαι στ' αλήθεια ο Διάβολος, και γι' αυτό δεν κάνω κακό. Ορισμένοι μιμητές μου, στη γη και πάνω από τη γη, είναι επικίνδυνοι, όπως όλοι οι αντιγραφείς, γιατί δεν γνωρίζουν το μυστικό της ύπαρξής μου. Ο Σαίξπηρ, τον οποίο ενέπνευσα πολλές φορές, μου απένειμε δικαιοσύνη. Λέει ότι είμαι κύριος. Γι' αυτό ησυχάστε. Είστε με καλή παρέα". Κρυμμένο στο μυθικό μπαούλο των χειρογράφων του Πεσσόα, το διήγημα με τον αινιγματικό τίτλο Η ώρα του διαβόλου είδε το φως της δημοσιότητας μόλις το 1989, πενήντα χρόνια από τον θάνατο του ποιητή. Πρόκειται για ένα πραγματικό κομψοτέχνημα του λόγου, που συνοψίζει αριστουργηματικά τις κύριες θεματικές συνιστώσες του έργου του Πεσσόα, ενώ παράλληλα συνδυάζει με τρόπο απαράμιλλο τη γραφή της ποίησης με τη μορφή του πεζού λόγου.