Η Νύχτα: Τρία διηγήματα όπου το οικείο της μεγαλούπολης μετατρέπεται σε παράδοξα απειλητικό. Πίσω από τους παραπλανητικούς αντικατοπτρισμούς του παραθύρου, το βλέμμα γίνεται «άγριο», η όραση αναδημιουργεί εικόνες για τον χώρο, τα πρόσωπα, τα αντικείμενα, τις καταστάσεις. Το Νύχι: Μία νουβέλα της οποίας οι τίτλοι των τριών άνισων μερών συνθέτουν, με τον τεμαχισμό τους, την προ-δια-γραφή ενός ανόητου παιγνίου. Το νύχι της γάτας ως ίχνος της επώδυνης επιθυμίας, έρωτα ή θανάτου. Ο θάνατος του πόθου - ο πόθος της ετερότητας. Η Αμυχή: τρία κείμενα, όπου η γραφή ακολουθεί τον ήχο των λέξεων, των φθόγγων, της μουσικής των συνειρμών, ανακατασκευάζοντας χαοτικά το τοπίο. Τα κενά της γραφής αντανακλούν τις παύσεις των ψευδαισθήσεων, ενώ τα χρώματα διαχέονται ανιχνεύοντας τη γεύση φόνων τελετουργικών. Η ΝύΧτα, Το ΝύΧί, Η ΑμυΧή: Η παντοκρατορία του X: Αυτού που διαγράφει. Χοϊκό, Χθόνιο, Χαοτικό για τον Χώρο, για τον Χρόνο. Το Χ που σχίζει-δημιουργώντας τη ρωγμή στην επιφάνεια των πραγμάτων, αναδεικνύοντας σε κινητήριο μοχλό τη λεπτομέρεια. Χαίνουσα πληγή της α-πορίας (του γράφοντας, και της γραφής, και του κειμένου).