«Εγώ έχω δύο μικρές καμπούρες.» «Oι δικές μου είναι μεγάλες σαν βουνά.» «Εγώ έχω πολύ ψηλό λαιμό.» «Εμένα οι βλεφαρίδες μου είναι πολύ μακριές.» «Εμένα η γλώσσα μου είναι μεγάλη και τριχωτή!» «Εμένα το δέρμα μου είναι καστανό σαν βελανίδι.» Ξαφνικά, ακούγεται η γελαστή φωνή της Μίλας: «Ε! Παιδιά! Σας έχω πει ότι εγώ έχω τρεις καμπούρες;» Τελικά, συναντάς πολύ κόσμο στην έρημο. Οι περισσότεροι κάνουν τη δουλειά τους. Η Μίλα η καμήλα κάνει κι αυτή τη δουλειά της, κρατάει όμως το δικό της, ιδιαίτερο στιλ. Κάποιοι ενοχλούνται απ’ αυτό. Σε κάποιους δεν αρέσει η Μίλα, εκείνη, όμως, τους συμπαθεί όλους. Δεν καταλαβαίνει γιατί την αποφεύγουν ή γιατί την περνάνε για εξωγήινη. Μήπως επειδή γεννήθηκε με τρεις καμπούρες; Μα, κάθε καμήλα έχει το δικό της, προσωπικό στιλ…