Η ιστορία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας ως κλάδος έρευνας του επιστητού έχει αρχίσει τις τελευταίες τρεις δεκαετίες να απασχολεί όλο και περισσότερο την επιστημονική κοινότητα, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται μια ενδιαφέρουσα και πολύπλευρη προβληματική σε ό,τι αφορά στη θεσμική της οντότητα, στην κοινωνική, ιδεολογική και πολιτισμική της διάσταση. Ωστόσο, στο σύγχρονο κόσμο, η προσοχή των κοινωνικών εν γένει επιστημών -στις οποίες εντάσσεται και η ιστορία- στρέφεται στη μελέτη βασικών δικαιωμάτων του παιδιού, της ζωής και της αδέσμευτης από εξωτερικούς καταναγκασμούς ανάπτυξης, της εκπαίδευσης και της παιδείας. Η συγκεκριμένη μελέτη δεν συνιστά ουσιαστικά ανεξάρτητο ιστοριογραφικό "πεδίο" που εξελίσσεται άκρως θεματικά και στεγανοποιημένα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του εκείνο το ιστορικό πλαίσιο που η παραδοσιακή ιστοριογραφία χαρακτήριζε ως "γενική ιστορία" σε αντίστιξη με τη συνολική ιστορία. Ο στατικός διαχωρισμός σε ηλικιακές-κοινωνικές κατηγορίες είναι ή κατά την πλέον αισιόδοξη θα έπρεπε να είναι συμβατικός, ως μη ανταποκρινόμενος στη ροή των "γεγονότων", στην καθολική διερεύνηση του παρελθόντος. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)