Μα όταν σ' αγγίζω, νιώθω αυτό που παρελθόν δεν έχει. Εσύ οι λέξεις, το σύμφωνο και το φωνήεν. Κάθε φορά π' απλώνει η νύχτα, σκιές διπλώνεις στα συρτάρια. Μα σκιές δεν χωρούν στα μάτια τα δικά σου, καθώς το φως ολόκληρο φοράς και το στερείς απ' του ήλιου την πηγή. Θ' ανάψω μία μικρή φωτιά στα χείλη σου. Κι έπειτα θα σταθώ αντικριστά να την κοιτάζω. Καθώς εξαπλώνεται ο χρόνος, θ' αγκαλιάσει τα λυτά σου μαλλιά και τα λεπτά θα κόψουν τις φλέβες απ' τα μάτια. Τότε, στα γόνατα θα πέσω κοιτώντας τους θεούς να προσκυνήσω. Στα δέντρα κρέμονται οι ανάσες του αποσπερίτη να θαμπώνουν της ματιάς σου τον καθρέφτη. Δουλσινέα Φιλώ το δάκρυ σου. Αλμύρα νιώθω. Στη θάλασσα πέφτω.