«Η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να ενεργοποιηθεί και να εστιάσει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της σε όλους ανεξαιρέτως τους σλαβόφωνους Μακεδόνες και ιδιαίτερα σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι δεν είναι Σλάβοι, αλλά απόγονοι του Μεγάλου Αλέξανδρου, διότι με σωστούς χειρισμούς στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι άμεσα επανακτήσιμοι εθνικά. »Εξ ιδίας αντιλήψεως γνωρίζω ότι ένα μεγάλο μέρος των σλαβόφωνων Σκοπιανών, ιδίως των κατοικούντων σε περιοχές δυτικά του Αξιού ποταμού, επιζητούν την ελληνική προστασία ως τη μοναδική εγγύηση απέναντι στον επερχόμενο αχαλίνωτο αλβανικό σοβινισμό για την ειρηνική διαβίωσή τους στις πατρογονικές εστίες τους. Επιθυμούν επίσης συνομοσπονδία Ελλάδας - FYROM χωρίς προϋποθέσεις και όρους, και αυτό, κατά την άποψή μου, σηματοδοτεί ευνοϊκές προοπτικές για μια ειρηνική μεν πλην όμως επιθετική εξωτερική πολιτική από την πλευρά της Ελλάδας. (...) »Τα σπουδαία θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής απαιτούν ευρύτατη συναίνεση και απαλλαγή μας από κάθε είδους σύνδρομα και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Έτσι θα επιλυθεί με τον καλύτερο τρόπο ένα εθνικό θέμα που μάταια και χωρίς αποχρώντα λόγο ταλαιπωρεί τη χώρα επί σχεδόν έναν αιώνα».