Από την εποχή του Ιπποκράτη, παράλληλα με την ιατρική (επιστημονική) τέχνη, ασχολούνταν ορισμένοι άνθρωποι και με την λεγόμενη πρακτική (εμπειρική) ιατρική. Προσπαθούσαν – και προσπαθούν ακόμη και σήμερα – με σχετική επιτυχία αρκετές φορές, να απαλύνουν τον πόνο των πασχόντων και να προτείνουν τρόπους θεραπείας. Η προσπάθεια του συγγραφέα αυτού του βιβλίου να προσεγγίσει την ‘‘Λαϊκή Ιατρική του Πόντου’’ ή (αλλιώς) ‘‘Πρακτική Θεραπευτική του Ποντιακού Ελληνισμού’’ μας δίνει την δυνατότητα να αποκωδικοποιήσουμε σε ικανοποιητικό βαθμό τον τρόπο ζωής και την εμπειρική σοφία του ποντιακού ελληνισμού πριν από τον ξεριζωμό, αλλά και μετά την εγκατάστασή του στη Μητέρα Ελλάδα. Μας αναλύει τη σχέση των ανθρώπων αυτών με τις νοσηρές καταστάσεις, τις θεραπευτικές τους τακτικές, τον σεβασμό τους προς τον άρρωστο και φυσικά την ικανότητά τους να αναχαιτίζουν τον θάνατο.