Πρόκειται για ένα κείμενο πεζού λόγου, που συνδυάζει τη δοκιμιακή γραφή με τη μυθοπλασία -περνώντας διαδοχικά από το ένα είδος στο άλλο. Το θέμα του, η σχέση του ενήλικα με την κούκλα, αναπτύσσεται μέσα από μια σειρά θεωρητικών σκέψεων καθώς και μέσα από μια σειρά μικρών ιστοριών, όπου πρωταγωνιστούν κούκλες. Απόσπασμα από το βιβλίο: "...Η πρώτη ανάγκη που εμψυχώνει την κούκλα είναι η "συνομιλία". Η ρωγμή της σιωπής, απ' έναν ήχο πού ακυρώνει -προς στιγμήν- τους λογικούς όρους. "Μια εισροή πνεύματος διακόπτει τον απόλυτο ντετερμινισμό του κόσμου", λένε οι σοφοί του παιχνιδιού και αρχίζει αιφνίδια η κούκλα να έχει ακοή, και διακριτικά να συμμετέχει..."