Τίποτε δεν είναι μαγεία, όλα είναι σκέτη αλήθεια. Η τεχνική ώρες-ώρες φαντάζει μαγεία, δεν είναι μαγεία, μονάχα προσπαθεί... μάλλον όχι, ας το πω πιο σωστά: ΕΙΝΑΙ τέχνη. Ναι βέβαια η πόκα είναι κάτι τόσο αληθινό, που δεν υπάρχει κανείς που να το συνάντησε και να μην ένιωσε τη μαγεία του. Εγώ κάποιος κατάλληλος για μάθημα; Όχι μάλλον... ο μάγος πρέπει νάναι το μεδούλι του ίδιου του παιχνιδιού. Πάντα παίζουν 5 φύλλα... τεχνικά κρατάμε μόνον αυτό για να μη σας κουράσω με λεπτομέρειες. Είναι ήδη μάλλον γνωστό στους πιο πολλούς κι ίσως υπεραρκετό... Πέντε!... σαν: «ευ-τυ-χί-ε-ς», «ε-πι-μο-νέ-ς», «ε-με-τι-κό-ς» – περίεργη σκέψη αυτή, αλλά ταιριάζει με τη ζάλη της αδρεναλίνης. Φυσικά η πόκα παίζεται από πολύ κόσμο αλλά ευκαιριακά σαν κάτι παροδικό, εδώ σας μιλώ αποκλειστικά για το τι στ’ αλήθεια είναι, κάτι που αφορά τους αληθινούς εραστές της, τους ιππότες της... Η πόκα είναι η Δουλτσινέα τους. Θα μπω στην ουσία λίγο, ο χρόνος φαίνεται ατελείωτος. Δεν είναι όμως!