Πριν ακόμα να γίνει, η Ζήνα το είχε προετοιμάσει. Έτσι αυθόρμητα είχε κόψει ένα γαρίφαλο απ' τη γαριφαλιά της και το έβαλε σε μία γλάστρα, αν ήταν Νοέμβριος, της Αγίας Αικατερίνης, αυτό θα ρίζωνε και θα μεγάλωνε, αλλά τώρα ήταν Ιούλιος και οι πιθανότητες να πιάσει ήταν μηδαμινές. Όμως πίστευε στο θαύμα. Δεν ήταν μόνον η σούβλα που ο οπλαρχηγός έμπηξε στο χώμα κι αυτή βλάστησε προεικονίζοντας την ανάσταση του γένους, ήταν κι εκείνη η βέργα που έκοψε απ' του Φιλοπάππου για να στηρίξει το γιασεμί της και τη βρήκε γεμάτη φυλλαράκια ένα πρωί. [...]