Ο εικοστός αιώνας είναι ο αιώνας του φόβου. Ο φόβος διαπερνάει όλο το έργο. Τι μπορεί να νικήσει τον φόβο αν όχι η αγάπη, ο έρωτας; Και μέσα σ' ένα πολιτικό πλαίσιο, η αλληλεγγύη. Δείχνει πώς μια συλλογικότητα και όχι ένα μόνο άτομο, ενεργεί μπροστά στο κακό. Είναι ένα λυρικό έργο που τραγουδάει τον έρωτα, τη μοναξιά του ανθρώπου απέναντι στο πεπρωμένο του.