"Σε όλους μας έχει συμβεί να ακούσουμε τόσες φορές μια ιστορία, ώστε να αισθανόμαστε ότι την έχουμε βιώσει και οι ίδιοι. Έτσι ακριβώς συνέβη και σε μένα, αναφορικά με το 1995, χρονιά όπου ήμουν πολύ μικρός για να μπορώ να έχω προσωπικές αναμνήσεις. Ύστερα από την έρευνα, και ακούγοντας τις ιστορίες όλων αυτών μου με έβαλαν στα σπίτια τους και μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους, νιώθω την oldschool εποχή κομμάτι μου και ελπίζω, μέσα από τις φωτογραφίες και τις συνεντεύξεις, να καταφέρω να σας μεταφέρω, σε κάποιο βαθμό, αυτή την αίσθηση. 1995. Μια χρονιά ορόσημο στην ιστορία του graffiti. Το graffiti έχει μπει για τα καλά στην Ελλάδα. Οι τοίχοι της μεγαλούπολης κατακλύζονται από σχέδια. Όπως τα πρώτα βαμμένα βαγόνια του ΟΣΕ φτάνουν από Θεσσαλονίκη-Αθήνα, έτσι γρήγορα μεταδίδεται το "μικρόβιο" του graffiti, με ρυθμούς επιδημίας. Οι πρώτες επαφές μεταξύ Αθηναίων, Θεσσαλονικιών, Καβαλιωτών -και όχι μόνο- και η επικοινωνία με γράμματα από τους γκραφιτάδες της εποχής λαμβάνουν χώρα και, έτσι, διοργανώνονται τα πρώτα ομαδικά βαψίματα, τα πρώτα meeting και φεστιβάλ, όπως αυτό στην οδό Χηλής, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης και αυτό στην πλατεία Κλαυθμώνος, στην Αθήνα. Το graffiti εξαπλώνεται σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Τα πρώτα crews δημιουργούνται. Οργανωμένα βαψίματα, γραμματοσειρές, προσωπογραφίες και μια διαφορετική προσέγγιση. Τα live των TXC παίρνουν τη μορφή άτυπων και ακανόνιστων ραντεβού και γίνονται ευκαιρία για γνωριμίες, επαφές, ανταλλαγή ιδεών, αλλά και φωτογραφιών. Η άφιξη σ’ αυτά παίρνει διαστάσεις μικρής πορείας και η αναχώρηση γίνεται μέσα σε... χρωμοσύννεφα, αφού οι πορωμένοι από τα live βάφουν στον δρόμο της επιστροφής. 1995. Η χρονιά όπου η τέχνη επικοινωνείται όχι μόνο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και σ’ αυτά της Ενημέρωσης. Μπαίνει διστακτικά στον Τύπο της εποχής και αρχίζουν οι πρώτες δειλές εμφανίσεις του στην τηλεόραση. Η χρονιά που αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι, μια χρονιά αφετηρία για να αρχίσει το graffiti το ταξίδι του. Το graffiti