Το κείμενο "Η Γυναίκα της Ζάκυθος" που κρατά στα χέρια του ο αναγνώστης της παρούσης έκδοσης, είναι ένα έργο που δεν ολοκληρώθηκε από τον Δ. Σολωμό. Ωστόσο, οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις ενός λογοτεχνικού κειμένου, μας οδηγούν πολλές φορές σε μια ριζικά καινούργια κατανόησή του, έτσι που το κείμενο να προβάλλει αναγεννημένο στις νέες ρητές και υπόρρητες συνηχήσεις του, προς μεγάλη τέρψη του αναγνώστη. Η αίσθηση αυτή αποκτά ιδιαίτερη συχνότητα και ένταση στην περίπτωση των σολωμικών κειμένων. "Η Γυναίκα της Ζάκυθος" είναι ένα υπερχρονικό κείμενο με την ποιότητα του κλασικού, την ποιητική τέχνη του υψηλού, τη διαλεκτική σύνθεση ατομικού -οικουμενικού και ελληνικού- ευρωπαϊκού, καθώς και το προμελετημένο περιθώριο ερμηνευτικής ελευθερίας που προσβλέπει στην αέναη ανανέωση της συνάντησης του αναγνώστη με το κείμενο.