Ήδη από τη δεκαετία του 1980, μετά από μια πλήρη και γενικευμένη αμφισβήτηση της θέσης του συγγραφέα στο θέατρο τις προηγούμενες δεκαετίες, έγινε αισθητή η ανάγκη νέων κειμένων που θα εξέφραζαν αυθεντικά το σήμερα· η ανάγκη να βρεθεί η φλέβα ενός νέου ποιητικού λόγου προορισμένου για τη σκηνή. Μετά τη διαπίστωση του "τέλους των λογοτεχνικών ειδών", ο θεατρικός συγγραφέας δεν μπορούσε πια να επαναπαυθεί στην ασφάλεια της κλασικής δραματικής φόρμας. Έπρεπε να την εφεύρει από την αρχή, να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, να συντονιστεί με τις σύγχρονες σκηνικές κατακτήσεις.Με τη θεωρητική απόσταση που χαρίζει η αναδρομική παρατήρηση όλης αυτής της μετακίνησης, καθώς διανύουμε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, εμφανίζεται πλέον απολύτως αναγκαία μια προσέγγιση της γλώσσας του σύγχρονου θεάτρου από τη σκοπιά της λογοτεχνίας, και αυτό ακριβώς επιχειρεί το ανά χείρας βιβλίο. Με αφετηρία κορυφαίους σύγχρονους δραματουργούς, αγγίζει πληθώρα πεδίων που άπτονται ακριβώς της "κατασκευής" του θεατρικού κειμένου σήμερα: από το πεδίο της λογοτεχνικής θεωρίας και της θεωρίας του θεάτρου έως το πεδίο της συγγραφικής πράξης, της σκηνοθεσίας και της θεατρικής μετάφρασης.