Η γλώσσα των βιβλικών και των λειτουργικών κειμένων αποτελεί ένα εξαιρετικό προνόμιο και συγχρόνως πολιτιστικό θησαυρό για τους Έλληνες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην Ελληνιστική Κοινή, την προφορική γλώσσα των τριών τελευταίων προχριστιανικών και των τριών πρώτων χριστιανικών αιώνων, μεταφράστηκε η Παλαιά Διαθήκη και καταγράφηκαν τα βιβλία της Καινής. Εξάλλου στη λόγια γλώσσα του 4ου και εξής αιώνα, που ακολουθεί τα κελεύσματα του αττικισμού και της ρητορικής τέχνης, με στόχο το υψηλό γλωσσικό ύφος, αποτυπώθηκε η πατερική σκέψη και η λατρεία των ελληνοφώνων Χριστιανών. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)