Οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που υπάρχουν στον κόσμο παίζουν, δυστυχώς, καταλυτικό ρόλο στις διαπροσωπικές σχέσεις. ...Η Αράγια, η μικρή γερακίνα, ανυπομονούσε να γίνει όμορφη και να κατακτήσει τον Ζεούντο, τον ολόλευκο κύκνο. Ήταν έτοιμη να κάνει οποιαδήποτε θυσία, αρκεί να πραγματοποιούσε το όνειρό της. Τη συμβουλή της μητέρας της να μείνει αυθεντική, την είχε εντελώς ξεχάσει. Καθισμένη, συχνά, στα κλαδιά ενός ψηλού δένδρου αγνάντευε τη γαλάζια λίμνη και δε χόρταινε να κοιτάζει τον Ζεούντο. Πολλές φορές, τον έβλεπε να αναταράζει τα νερά και άλλοτε να κολυμπάει με μεγαλοπρέπεια. Είχε την εντύπωση ότι κι εκείνος την είχε προσέξει κι ότι η παρουσία της δεν τον άφηνε ασυγκίνητο. Η μικρή γερακίνα είχε αποδυθεί σε έναν αγώνα ομορφιάς που γινόταν ολοένα και πιο επίπονος και πιο χρονοβόρος. Για χάρη του Ζεούντο, υπέμενε καρτερικά το μαρτύριό της, γιατί είχε ως παρηγοριά κι ελπίδα τη σκέψη ότι, σύντομα, θα κέρδιζε μια θέση στην καρδιά του και θα γινόταν, έτσι, αποδεκτή στον δικό του "ανώτερο" κόσμο.