Το βιβλίο "Η ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα εμπορευμάτων στους Κανόνες Ρότερνταμ, 2008" αναπτύσσεται σε τρία μέρη και πραγματεύεται το ζήτημα της ευθύνης του μεταφορέα κατά τους Κανόνες Ρότερνταμ, 2008. Επιχειρείται προσέγγιση -και συγκριτικά προς τους Κανόνες Χάγης-Βίσμπυ και Αμβούργου- ζητημάτων, που αφορούν στις υποχρεώσεις του θαλασσίου μεταφορέα, τη νομική θεμελίωση της ευθύνης του (π.χ. νόμιμοι λόγοι ευθύνης, τεκμήρια απουσίας πταίσματος), αλλά και στην εκκαθάριση των αξιώσεων, την παραγραφή και τον περιορισμό της ευθύνης. Επίσης, το έργο διανθίζει η ανεπίσημη μετάφραση από τη συγγραφέα των Κανόνων του Ρότερνταμ, που περιλαμβάνεται σε Παράρτημα. Ειδικότερα, η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ του 2008 για τη θαλάσσια μεταφορά πραγμάτων εν όλω ή εν μέρει διά θαλάσσης (όπως είναι ο επίσημος τίτλος της), γνωστότερη ως Κανόνες του Ρότερνταμ, βρίσκεται εδώ και μία δεκαετία στο κέντρο του διεθνούς επιστημονικού διαλόγου, με έντονες πολιτικές, οικονομικές και εμπορικές προεκτάσεις. Έχει ήδη αποτελέσει αντικείμενο μονογραφιών, συλλογικών έργων και πολυάριθμων δημοσιεύσεων σε άλλες έννομες τάξεις· η παρούσα επιστημονική συμβολή συμμετέχει στο διεθνή διάλογο και εμπλουτίζει την ελληνική έρευνα και βιβλιογραφία, εξετάζοντας τα κρισιμότερα ζητήματα υπό συγκριτική σκοπιά αλλά και υπό την σκοπιά της ημεδαπής ερμηνείας. Παραμένει δε επίκαιρη, δεδομένου ότι σε επίπεδο νομοθετικής πολιτικής, είναι ακόμη ανοικτό το ερώτημα της κύρωσης ή μη των Κανόνων του Ρότερνταμ από τα σημαντικότερα ναυτικά κράτη, παρά τη μέχρι τώρα επίδειξη αμοιβαίας επιφύλαξης. Η συγγραφέας συστηματοποίησε το ερευνητικό της υλικό, αξιοποιώντας τα εργαλεία του συγκριτικού δικαίου τόσο μεταξύ των ήδη ισχυουσών διεθνών συμβάσεων που ρυθμίζουν τη θαλάσσια μεταφορά (Κανόνων Χάγης Βίσμπυ και Κανόνων Αμβούργου) όσο και μεταξύ των "εθνικών" ερμηνειών που έχουν υιοθετήσει βασικές έννομες τάξεις (ιδίως αγγλική, ελληνική, αμερικανική) επί ζητημάτων που ανέκυψαν σχετικά με τα υποκειμενικά και αντικειμενικά όρια ευθύνης το