Το παρόν βιβλίο μιλάει για τη σχέση της σύγχρονης τέχνης με το φύλο, τη μνήμη, την ταυτότητα και τη δημόσια σφαίρα. Ζητήματα όπως η αιρετική αναβίωση του παρελθόντος, η αρχειακή τέχνη, η σωματική μνήμη, η συνάντηση της σύγχρονης τέχνης με την αρχαιότητα, η διεκδίκηση της σεξουαλικότητας, ο έμφυλος προσδιορισμός του βλέμματος, οι υβριδικές ταυτότητες, το τραύμα και η επανάκαμψη της υλικότητας συνθέτουν τις επιμέρους ενότητες. Η συγγραφέας αφηγείται ιστορίες εκθέσεων και εικαστικών έργων μέσα από την οπτική και τη μακρόχρονη εμπειρία της επιμελήτριας-ιστορικού τέχνης. Αντιμετωπίζει τη σύγχρονη τέχνη, τα μουσεία και τις εκθέσεις ως ένα κοινωνικό πεδίο καλλιέργειας διασταυρούμενων βλεμμάτων, βιωματικής ανατροφοδότησης και κριτικού αναστοχασμού για το νόημα της τέχνης στην καθημερινή μας ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)