[...] Το έργο του Περικλή Γιαννόπουλου είναι αφ' ενός η επίκρισις, η σάτιρα, το κουρέλιασμα, η κατάλυσις της συγχρόνου ελληνικής ζωής εις όλας της τας εκδηλώσεις -Τέχνη, Φιλολογία, Γλώσσα, Θρησκεία, Πολίτευμα, Δίαιτα, Ενδυμασία κ.τ.λ.- και αφ' ετέρου αναδρομή εις τας γνησιότερας, τας καθαρότερας πηγάς του "ελληνισμού", προς υπόδειξιν των στοιχείων και των κανόνων, διά των οποίων θα ηδυνάμεθα να δημιουργήσωμεν μίαν νέαν ζωήν, αληθινά ελληνικήν, εις όλας της επίσης τας εκδηλώσεις. [...] (Γρηγόριος Ξενόπουλος, Εφημερίς "Αθήναι", 15 Απριλίου 1910)