Το "Ημερολόγιο ενός Αγρινιώτη λοχία", που μέσα από τη λιτή, ανεπιτήδευτη, πλην ζωντανή, άμεση και οξυδερκή περιγραφή του, φανερώνει προσόντα που θα ζήλευε ένας σύγχρονος ανταποκριτής πολέμου. Πέρα από τη λεπτομερή παράθεση της πορείας και των περιπετειών του ελληνικού στρατού, από τον Μάρτιο του 1921 μέχρι τον Αύγουστο του 1922, μέσα από το "Ημερολόγιο" φανερώνεται το ηρωικό φρόνημα και η αυτοθυσία των στρατιωτών, αλλά και η καθημερινή κριτική για τα θανάσιμα λάθη που έγιναν από ελληνικής πλευράς, η απουσία συντονισμού και η ανοργανωσιά, η τρομοκρατικά πεσμένη ψυχολογική κατάσταση. Έτσι, το "Ημερολόγιο" προσωπικών σημειώσεων του Αγρινιώτη λοχία δεν εμπλουτίζει απλώς τη μέχρι τώρα βιβλιογραφία της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά παραμένει μια συγκλονιστική μαρτυρία ενός ανθρώπου που πολέμησε, πόνεσε και επέζησε, και ο οποίος μας καλεί σε εθνική αυτογνωσία και επαναπροσδιορισμό της νεοελληνικής μας ταυτότητας.