Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα προσεγγίζεται υπό το πρίσμα των τριών διαφορετικών κόσμων που συναντώνται την εποχή του: της κρατικής δεσποτείας που εκφράζει ο κλασσικός οθωμανικός τύπος και ευρωπαϊκή μεταβατική πραγματικότητα. Της ανθρωποκεντρικής δυναμικής που στιγματίζει τις εξελίξεις την περίοδο αυτή, ιδίως στον δυτικό-ευρωπαϊκό χώρο και δείχνει την κατεύθυνση της μετάβασης. Και τέλος, του ελληνικού ανθρωποκεντρικού παραδείγματος, το οποίο εξακολουθεί να κινείται στην τροχιά της μετα-κρατοκεντικής ή οικουμενικής φάσης του ελληνικού κοσμοσυστήματος! Η επικαιρότητά του αφορά ιδίως στο μακρινό μέλλον της νεοτερικότητας. Στο παρόν, θα μπορούσε να συνδράμει τη νεοτερικότητα, προκειμένου να αρθεί στο ύψος της αυτογνωσίας, να συλλάβει το μέλλον της προόδου και, συνακόλουθα, να απεγκλωβιστεί από τα ήδη παρωχημένα, δηλαδή συντηρητικά στερεότυπα και τις ομόλογες γνωσιολογικές εμμονές του Διαφωτισμού.