Η έκφραση «ελευθερία των ορίων» ενέχει, εκ πρώτης όψεως, μια αντίφαση: Πώς είναι δυνατόν την ελευθερία μας να την εγγυώνται τα όρια που εμείς οι ίδιοι θέτουμε σ’ αυτήν; Στο πλαίσιο της κυρίαρχης κουλτούρας της εποχής μας, που πρεσβεύει την αέναη οικονομική ανάπτυξη και βλέπει τη μεγέθυνση και τη γιγάντωση ως πεπρωμένο των σύγχρονων κοινωνιών, τα όρια φαντάζουν όντως σαν ένας εξωγενής καταναγκασμός τον οποίο καλούμαστε να υπερβαίνουμε διαρκώς. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη: η εξάντληση των φυσικών πόρων, οι αγροτοδιατροφικές κρίσεις, οι πανδημίες, η κλιματική αλλαγή, ακόμη και πόλεμοι που επαναφέρουν το φάσμα της πυρηνικής καταστροφής, μας επιβάλλουν να αναστοχαστούμε πάνω στην έννοια των ορίων και της ελευθερίας τους.