Το ενδιαφέρον των Διεθνών Οργανισμών για την εκπαίδευση εμφανίζεται αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την ίδρυση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και της UNESCO. Αρχικά η εκπαίδευση συνδυάστηκε με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των χωρών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. [...] Η μεγάλη στροφή στην δραστηριοποίηση των Διεθνών Οργανισμών σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο θα σημειωθεί το 1990, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Στα μέσα της δεκαετίας αυτής, το 1996, θα συνειδητοποιηθεί η μετεξέλιξη της βιομηχανικής κοινωνίας και η εμφάνιση και κατίσχυση ενός νέου κοινωνιακού τύπου, ο οποίος στην Ευρώπη θα προβληθεί με τον όρο "κοινωνία της γνώσης" και με κύριο χαρακτηριστικό της την τεχνολογία της πληροφορικής και των επικοινωνιών. Ο νέος αυτός τύπος κοινωνίας θα οδηγήσει ταχύτατα στην κατάλυση των ορίων του χρόνου και της απόστασης και στην ταχύτατη ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και των τρόπων ζωής. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)