Αυτό που μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αναφορικά με την ιδέα της αποδόμησης, είναι ο στοχασμός πάνω στους ίδιους τους κώδικες, στα ίδια τα σημεία, με άλλα λόγια, που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε ότι περιέχουν ένα ορισμένο νόημα. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εννοώ με τον όρο αποδόμηση. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις αυτό το fade out/fade in είσαι υποχρεωμένος να αναρωτηθείς "Τι σημαίνει ακριβώς; Μήπως πρόκειται για ένα flash-back;" Δεν είναι πολλά τα σημεία που έχουμε στη διάθεση μας σε μια ταινία. Και έχουν κωδικοποιηθεί έτσι που να εξαρτώνται από τα συμφραζόμενα. Είναι γραμμικά και μονόσημα ακριβώς λόγω του πλαισίου εντός του οποίου λειτουργούν. Το fade out/fade in θα σημαίνει, ας πούμε, flash-back όταν κάποιος λέει, "Α, θυμάμαι..." ή όταν η μουσική χαμηλώνει. Υπάρχουν είκοσι πέντε πράγματα που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ώστε να προσδιορίσουμε αυτά τα σημεία επειδή από μόνα τους δεν επαρκούν. Τα πάντα είναι δυνατό να κωδικοποιηθούν στον κινηματογράφο. Αυτό σημαίνει ότι οι κώδικες στον κινηματογράφο συνεχώς διασπώνται και συνεχώς αναμορφώνονται με νέους τρόπους. Υπάρχει ένας ορισμένος αριθμός εννοιών που έχουν θεμελιώδη σημασία για τον κρατούντα κινηματογράφο. Οι έννοιες αυτές προκύπτουν από έναν αριθμό θεμελιωδών κωδίκων. (Νoel Burch)