Η αρχή του κακού δεν είναι ηθική, είναι μια αρχή ανισορροπίας και ιλίγγου, μια αρχή πολυπλοκότητας και παραξενιάς, μια αρχή σαγήνης, μια αρχή του ασυμφιλίωτου, του ανταγωνισμού και του απερίσταλτου. Δεν είναι μια αρχή θανάτου, αντιθέτως, είναι μια ζωτική αρχή αποσύνθεσης. Ο Ζαν αναλύει τα σύγχρονα συστήματα στην καταστροφική μορφή τους, στις αποτυχίες τους, αλλά και ως προς τον τρόπο με τον οποίο τα καταφέρνουν πάρα πολύ καλά και χάνονται μέσα στο παραλήρημα της ίδιας τους της λειτουργίας.