Ο χρόνος τρέχει και καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του, μικρά ή μεγάλα, γράφει κανείς, παλεύοντας να γαντζωθεί σε κάποια χαραμάδα προτού τον συνθλίψει ο σισύφειος λίθος, ξανακοιτάζει κάθε τόσο τα γραφτά του, πάντα απαράλλαχτα, πάντα ίδια, στο βάθος, μονάχα οι λεπτομέρειες πάνω στα πρόσωπα δίνουν την αυταπάτη της αλλαγής -σκυμμένοι σε παλιές φωτογραφίες, ζούμε, πεθαίνουμε κάθε μέρα σε μια περίληψη ποηγουμένων. Μια τέτοια περίληψη είναι και αυτό το βιβλίο, από εφήμερα σχόλια που παλεύουν να γλιτώσουν από την αναπόδραστη μοίρα τους, ξαναδουλεμένα από την αρχική τους μορφή, όπως είχαν παρουσιαστεί στη στήλη "Δρόμοι", στην εφημερίδα Τα Νέα, όσα από αυτά αντέχουν ακόμη στην πραγματικότητα, που πάντα ξεπερνάει κάθε φαντασία.