Στο βιβλίο "Η αθέατη όψη του Ελληνισμού" επιχειρείται η αποκάλυψη και η δυναμική του Ελληνικού τρόπου, η μαγεία της διαχρονικής Ελληνικής πρότασης στα αδιέξοδα του πολιτισμού που ζούμε. Έτσι, στα κείμενα της απελπισίας και των αδιεξόδων της Δύσεως παραβάλλονται και αντιπροτείνονται η Φιλοκαλική Αναγέννηση, ο λόγος του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Μακρυγιάννη, η Γεροντική σοφία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο φιλάνθρωπος λόγος του Ιωάννη Καποδίστρια, οι νεώτεροι στοχαστές και ποιητές του αιώνος που διανύσαμε, αλλά και παλαιότεροι. Ο Σολωμός, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Παπαδιαμάντης, ο Φώτης Κόντογλου. Ο τόπος της χάριτος της καθ' ημάς Ανατολής. Το φως της Ορθοδοξίας. Ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης. Το νυν και το αείν του κόσμου. Ο κόσμος ο μικρός ο μέγας. Είναι στο βιβλίο η αναζήτηση του Ελληνικού μας προσώπου, ενόψει και της επώδυνης κρίσης που βιώνουμε εσχάτως και της ανάγκης επαναπροσδιορισμού των σχέσεών μας με τη Δύση. Μια σχέση, που όπως φαίνεται επαναλαμβάνεται οδυνηρώς και τραυματικώς στον τόπο της ιστορίας και συγχρόνως, κατά ένα άλλο τρόπο, προσδιορίζει και τη δική μας ταυτότητα.