Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ξεκινά στην αρχαιολογία μια σημαντική "παραδειγματική" αλλαγή. Ο κλάδος απομακρύνεται βαθμιαία από την "επιστημονική" / φυσιοκρατική μεθοδολογία και ακολουθεί τις ευρύτερες προοπτικές της ιστορίας και της κοινωνικής ανθρωπολογίας. Η νέα κατεύθυνση εμφανίζεται με διάφορα ονόματα, όπως "μετα-δομιστική" ή "μετα-διαδικαστική". Αναδύθηκε μέσα από το δομο-Μαρξισμό και τη θεωρία της κοινωνικής δράσης απ' όπου αντλούνται ιδέες για μια "θεωρία του υλικού πολιτισμού" και για μια "νέα κοινωνική αρχαιολογία", όπου το σημαινόμενο της προϊστορίας επαναπροσδιορίζεται. Αναζητούνται τώρα οι γενικές αρχές νοηματικής χρήσης των υλικών αντικειμένων, ως ιδεολογικών εργαλείων στις κοινωνικο-πολιτικές σχέσεις, και όχι απλά ως παθητική τους έκφραση. [...]