Ο ανώνυμος συγγραφέας της Αναζήτησης του Ιερού Γκράαλ, πιθανώς μοναχός και σίγουρα επηρεασμένος από τα κηρύγματα του αγίου Βερνάρδου και των Κιστερκιανών μοναχών, έθεσε ως στόχο να εκχριστιανίσει τους μύθους που είχαν έρθει από τη Βρετανία, να μετατρέψει τον Αρθούρο και τους ιππότες του σε στρατιώτες του Χριστού και να μεταμορφώσει το Γκράαλ σε σύμβολο των μυστηρίων του Κυρίου. Γραμμένη γύρω στο 1230, στη βόρεια Γαλλία, η Αναζήτηση του Ιερού Γκράαλ έθεσε ως στόχο να εκχριστιανίσει τους μύθους που είχαν έρθει από τη Βρετανία, να μετατρέψει τον Αρθούρο και τους ιππότες του σε στρατιώτες του Χριστού και να μεταμορφώσει το Γκράαλ σε σύμβολο των μυστηρίων του Κυρίου. Η ιδέα της σταυροφορίας και το ιδανικό του ασκητή-πολεμιστή, όπως αυτό εκφράστηκε από τα μοναστικά στρατιωτικά τάγματα, είναι οι άξονες που γύρω τους πλέκεται η αλληγορία της Αναζήτησης οι παλαιοί κέλτικοι μύθοι αποτελούν το περίβλημα που συγκρατεί συνεκτική μια διήγηση γεμάτη από το αίμα της τιμωρίας απίστων και αιρετικών, από την ελπίδα για τη σωτηρία μέσω της πίστης και της παρθενίας, και τέλος από τους θρύλους που στοίχειωναν τη φαντασία των χριστιανών στη Δυτική Ευρώπη του ΙΓ΄ αιώνα. Στις αρχές του ΙΓ΄ αιώνα οι μύθοι για τους ιππότες του Κάμελοτ, τον Αρθούρο και το Ιερό Σκεύος που ονομαζόταν Γκράαλ είχαν ήδη μια μακρά ιστορία. Εκκινώντας από τις προχριστιανικές δοξασίες της κελτικής Βρετανίας, διαμορφώνονται κατά την εποχή της κατάκτησης του νησιού από τις αγγλικές και σαξονικές ορδές για ένα μεγάλο διάστημα απηχούν την αντίσταση εναντίον των κατακτητών και αποτελούν στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας του κελτικού στοιχείου των βρετανικών νησιών. Γύρω στα 1230 έχουν ήδη μεταφυτευθεί στην ηπειρωτική Ευρώπη. Όμως η εποχή απαιτεί τη ριζική αναμόρφωσή τους.