Η "17 Νοέμβρη"έζησε και πέθανε μπροστά στα μάτια μας. Η αναμέτρησή της με τη δημοκρατία διήρκεσε σχεδόν τρεις δεκαετίες. Στο διάστημα αυτό, μια τρομοκρατική οργάνωση δρούσε ανεμπόδιστη, ανέγγιχτη, απρόσβλητη. Γιατί; Η ίδια η αναμέτρηση φαντάζει ανεξήγητη αν δεν απαντηθεί αυτό το βασικό ερώτημα. Το μεγάλο μυστικό της "17 Νοέμβρη" δεν ήταν η δημιουργία της, ούτε ο θάνατός της. Ήταν η ίδια η ζωή της. Έσβησε, άραγε, ως εκκρεμότητα περίπου νομοτελειακά, επειδή ήταν η τελευταία ανορθογραφία που μας είχε κληροδοτήσει η Μεταπολίτευση; Ή μήπως τη σκότωσε ο καθαρός αέρας μια κοινωνίας που γίνεται όλο και πιο ανοιχτή, όλο και πιο σύγχρονη; Ήταν ο επίλογος της Μεταπολίτευσης ή η οπισθοφυλακή του αναχρονισμού; Γιατί, όμως, κράτησε τόσο πολύ; Γιατί η ελληνική κοινωνία την ανέχτηκε τόσα χρόνια; Ποιες ανομολόγητες συνενοχές εξύφαναν μια περίεργη ασυλία; Θα είχε υπάρξει οργάνωση "17 Νοέμβρη" χωρίς μια "κοινωνία της 17 Νοέμβρη";