«Τα γη­ρα­τειά για τους πολ­λούς δεν είναι πό­λε­μος, είναι μα­κε­λειό». Στη­ρίγ­μα­τα στις δύ­σκο­λες ώρες η οικο­γέ­νεια, οι φί­λοι, οι ανα­μνή­σεις. Ο θά­να­τος όμως κα­ρα­δο­κεί. Τυ­χε­ροί όσοι «φεύ­γουν» ομα­λά. Άτυ­χοι όσοι «χά­νο­νται» νω­ρίς, σε πο­λέ­μους, επι­δη­μί­ες, από αρ­ρώ­στι­ες. Προ­βλη­μα­τί­ζει το Επέ­κει­να. Κα­τα­φυ­γή η πί­στη, για όσους πι­στεύ­ουν. Δεν είναι εύκο­λη η ανα­ζή­τη­ση για τους υπό­λοι­πους. Έν­στι­κτο και πί­στη δεν φαί­νε­ται να εναρ­μο­νί­ζο­νται με την επι­στή­μη. Απο­τέ­λε­σμα να εξα­κο­λου­θεί να πλα­νι­έ­ται η αμ­φι­βο­λία. Ανά­σα στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα της ζω­ής η ύπαρ­ξη στιγ­μών ευτυ­χί­ας.