SCRIPTA MANENT. ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ…ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΦΥΛΑΓΜΕΝΑ. ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ… Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. Ή ΜΑΛΛΟΝ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΙΣΕΙ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕΙ…ΠΩΣ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΠΟΛΥ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ…<Η καρδιά>: το πιο σημαντικό –κυριολεκτικά και συμβολικά– ανθρώπινο όργανο. Σύμβολο του έρωτα, της αγάπης, της στοργής. Εκφράζει την επιθυμία, το συναίσθημα, τη συγκίνηση. Ορίζει τη ζωή.<Η ραγισμένη καρδιά>: σύμβολο της προδοσίας, της απάτης, της εγκατάλειψης. Εκφράζει τη μοναξιά, τη θλίψη, τη ματαίωση. Ορίζει τον θάνατο.Τι μπορεί όμως να συμβολίζει μια καρδιά που δε βρίσκεται πια στη θέση της; Χωρίς ουδέποτε μάλιστα να έχει σταματήσει να χτυπά; Η Νόρα Δενδρινού και ο Νικόλας Παναγιωτίδης καλούνται αυτή τη φορά να καταδυθούν σε κόσμους σκοτεινούς και επικίνδυνους. Βυθίζονται εκεί όπου το ένστικτο της επιβίωσης γεννά τον φόνο. Όπου ο θάνατος σημαίνει ζωή. Όπου ο έρωτας γίνεται τρόμος και η αγάπη φυλακή. Όπου η κλασική λογοτεχνία συναντά την… παραλογοτεχνία.Διότι κάποιες φορές τα τέρατα δεν ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες των βιβλίων. Τα τέρατα είναι… οι σελίδες των βιβλίων.