Το 1955 ο δεκατετράχρονος Αφροαμερικανός Έμετ Τιλ ταξιδεύει με το τρένο από το Σικάγο στο Μισισίπι. Σφυρίζει με θαυμασμό, βλέποντας ένα λευκό κορίτσι. Τον απάγουν και τον δολοφονούν, αφού προηγουμένως τον βασανίσουν. (Η φωτογραφία του παραμορφωμένου προσώπου του θα στοιχειώσει τον Γουάιντμαν.) Οι δολοφόνοι του, λευκοί, δικάζονται και αθωώνονται. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ανασύρεται το φάντασμα του πατέρα τού Έμετ, του Λούις Τιλ, που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και καταδικάστηκε σε θάνατο για βιασμό. Οικογενειακή η ευθύνη, αποφαίνεται το σώμα των ενόρκων, που αποτελείται αποκλειστικά από λευκούς. Ο Γουάιντμαν, εξήντα χρόνια μετά, αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση του Λούις Τιλ, η οποία στην εποχή της είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Αποκαλύπτονται κενά και σιωπές (ιδίως η σιωπή του Λούις Τιλ), που αφήνουν να διαφανεί μια άλλη αλήθεια. Ο Γουάιντμαν, αναμειγνύοντας ιστορικά και αυτοβιογραφικά γεγονότα, και καταφεύγοντας, όπου χρειάζεται, στη μυθοπλασία, γράφει ένα βιβλίο σπαρακτικό και επίκαιρο όσο ποτέ, θέτοντας στο μικροσκόπιο μια αμερικανική κοινωνία που μαστίζεται από τον ρατσισμό, την αδικία και τη βία.