Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται αδαείς κι ανόητοι, ή μωροί κατά την αρχαιοελληνική εύστοχη έκφραση. Το παιδί είναι ένας αγνός ανόητος. Δεν γνωρίζει ότι δεν γνωρίζει. Δεν έχει αντιληφθεί ακόμα τη δυνατότητα να γνωρίζει. Όταν δεν γνωρίζεις τίποτε, δύσκολα νιώθεις δυστυχία. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις κόλαση χωρίς γνώση. Όσο πιο πολλά μαθαίνει ο άνθρωπος, τόσο αποκόβεται από τη φυσική σοφία με την οποία γεννήθηκε. Σταδιακά, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του μετατρέπεται σε καθαρό «εγκέφαλο». Γίνεται περίπλοκο και πολύπλοκο ον. Έτσι, κάθε παιδί ενώ γεννιέται σοφό, με τη γνώση περνά στην ανοησία. Κι από την απλή ανοησία στη σύνθετη, στην πολύπλοκη ανοησία. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, ο πειρασμός για γνώση είναι μεγάλος. Όποιος γνωρίζει, μπορεί να χειραγωγεί. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν έχει εξυπνάδα, έχει όμως μνήμη. Μπορεί να χωρέσει όσες πληροφορίες τον ταΐσετε. Ο ανόητος άνθρωπος μπορεί να γίνει σπουδαίος λόγιος, διεθνώς διάσημος λόγιος, αλλά στην ουσία δεν είναι παρά ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Όλες οι γνώσεις του είναι απλώς πληροφορίες. Είναι η μνήμη του, όχι το βίωμά του.