«Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ως ένας κριτικός στοχαστής ο οποίος μόνο όταν πεισθεί αποφαίνεται, εξετάζει τις πληροφορίες με τις απαιτούμενες διεργασίες που διαθέτει και καθορίζει, συνθέτει και αποταμιεύει την απάντηση (συμπεριφορά) που πρέπει να δοθεί, ώστε να αντιμετωπιστούν επιτυχώς οι συνθήκες που επικρατούν στο (εξωτερικό και εσωτερικό) περιβάλλον του ατόμου. »Η εκτέλεση της κεντρικής κινητικής (λεκτικής ή μη) εντολής δεν αποτελεί και την “τελική πράξη”, το “consultum ultimum”, αυτής της σημαντικής διαδικασίας. Έτσι, η λειτουργική εγκεφαλική διεργασία ανακυκλώνεται, επιστρέφει στον εγκέφαλο και τον ενημερώνει (Γνώση) σχετικά με την εμπειρία και τις συνέπειες που είχε αυτή η συμπεριφορά (απάντηση) στην ψυχική και σωματική λειτουργία του ατόμου. »Οι φιλόσοφοι με τις μεθόδους τους (σκεπτική αμφιβολία, επαγωγή, Ιδέες, ιδεαλισμός, κριτική φιλοσοφία) κατέληξαν ότι η Γνώση πρέπει αδιάλειπτα να προάγεται, με ταυτόχρονη όμως καλλιέργεια του συστήματος των αξιών. Έτσι μόνο η ανθρώπινη συμπεριφορά αντανακλά το μεγαλείο της μοναδικής υπέρτατης αξίας που ονομάζεται “ανθρώπινο ον”».