Πάντα αγαπούσα τα ποιήματα, δεν τα ξεχώριζα σε ποιήματα για μικρούς και ποιήματα για μεγάλους. Για μένα ήταν και είναι όλα ίδια. Αυτό που διαφέρει, κάθε φορά που γράφω, είναι το σε ποιους θέλω να μιλήσω. Με αυτά τα 20+1 παιζω-ποιήματα θέλησα να μιλήσω σε όσους σκέφτονται σαν παιδιά και φυσικά σε όσους είναι. Διότι, μεγαλώνοντας, ανακαλύπτω πως κανένας δεν γνωρίζει τον έσω εαυτό μας, αυτόν που παραμένει -οδυνηρά ή χαρούμενα- παιδί. Κι έτσι, όσο νομίζουμε ότι η παιδικότητα δεν κρύβει καμία οδύνη, καμία σκιά και κανέναν πόνο, είναι βέβαιο πως δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε έναν κόσμο καλύτερο για τα παιδιά.