Σαν παλιά ασπρόμαυρη ταινία που κυλά μέσα στην έγχρωμη εποχή μας, μοιάζει η άγνωστη και τραγική ιστορία ενός λαού που, ενώ μιλά μια διάλεκτο τουρκική, εν τούτοις γονατίζει με δέος μπροστά στο Χριστό, την Παναγία και τα ιερά εικονίσματα. Μέσα στη φτώχια και τα ερείπια που άφησε η βαριά σοβιετική περίοδος, μέσα στα χαλάσματα και τις ανερμήνευτες μνήμες μιας αόριστης ένδοξης καταγωγής, μέσα στην αδιάκοπη και πολυδάπανη τουρκική προπαγάνδα, ανάμεσα στη μοναξιά και την άγνοια, την αδάμαστη ορθόδοξη πίστη και την αυτόνομη πολιτική ελευθερία, ένας μικρός λαός κάνει τα πρώτα δειλά ελεύθερα και ασταθή βήματά του υπό το φως της σύγχρονης ιστορίας. Είναι οι Γκαγκαούζοι, οι άγνωστοι Ρωμιοί της Μολδαβίας! Με καταβολές που χάνονται βαθιά στην ιστορία των Παρευξείνιων Βαλκανίων και πιθανότατα φθάνουν μέχρι την Μικρά Ασία, ξεριζωμένοι και ριγμένοι από αφάνταστες καταιγίδες ανάμεσα στον Προύθο και στον Δνείστερο ποταμό, στο πλάι της Οδησσού, δοκίμασαν και τον ισοπεδωτισμό διαφόρων ολοκληρωτικών καθεστώτων με αποτέλεσμα να χάσουν την αντίληψη των ιστορικών τους δεσμών με το βυζαντινό κόσμο και τη Ρωμιοσύνη. [...]