Για τον Γιώργο Αριστηνό, η γραφή είναι η κινητήριος δύναµη και η δεσπόζουσα της ποιητικής του. Ως εκ τούτου, η γενετική ανάγνωση του αφηγηµατικού του έργου αποτελεί πρόκληση για τον ερευνητή, ο οποίος καταβυθίζεται στα χειρόγραφα του συγγραφέα, ακολουθώντας την εξελικτική πορεία της γραφής από την αφετηρία της. Εµποτισµένα µε τη βιωµατική και ιδιοσυγκρασιακή του ποιότητα, τα κείµενα του Αριστηνού ανατέµνουν την ανθρώπινη ύπαρξη, που κλυδωνίζεται από το Κακό και τον θανατόφιλο έρωτα ή τον ερωτόφιλο θάνατο. Στόχος της παρούσας έρευνας είναι να ανιχνευθεί η επίµοχθη διαδικασία της συγγραφής σε επίπεδο µορφής, αλλά και σε επίπεδο θεµατικής, προκειµένου να αναδειχθεί το έργο του Αριστηνού –αυτόγραφο και εκδοθέν– ως δηµιουργία εν συνόλω.