Το φως και το εσύ. Το εύθραστον και μια Κυριακή. Όλα σε ένα περίεργο τώρα. Εκεί όπου χωράει μόνο η ψυχή. Με μάτια κλειστά και καρδιά ανοιχτή. Μια ευχή, μια ελπίδα κι ένα εγώ, το δικό σου. Είναι ανάσα η ποίηση κι ας ανέπνεες τόσο καιρό δίχως της. Σκέψεις που γίνονται λέξεις. Εικόνες κατευθείαν συναίσθημα. Είναι αβάσταχτη η αγάπη, μα μακριά της δε βαστάμε. Χωράει, άραγε, μέσα σε λίγες σελίδες;