"Μονολογώ για έρωτες που δεν μου ανήκουν και παρηγοριά ζητώ σε πρόσωπα που ποτέ δεν ήταν εκεί, απλά για να απασχολώ το μυαλό μου τώρα που δεν υπάρχεις. Πέρασαν τα χρόνια! Δεν δικαιολο-γεί πλέον το ανώριμο της ηλικίας μου τα λάθη και σαν τον κλέφτη η ματιά μου ψάχνει τα λάθη του παρελθόντος. Φεύγουν σε λάθη οι μέρες και τα χρόνια ακρωτηρίασαν τα όνειρά μου. Ήταν πολλοί οι κομπογιαννίτες γιατροί που θέλησαν να ράψουν τις πληγές τους. Έραβαν κι εγώ ξήλωνα τη ζωή μου. Όταν διαπίστωσα ότι δεν είχα άλλη ζωή να ξηλώσω, άρχισα να πιστεύω στα θαύματα. Το θαύμα, έφερε μαζί του τόσα καινούρια όνειρα και μια ζωή ατόφια, άθιχτη, μόνο για μένα. Όνειρα αρτιμελή που ζωντάνευαν μέρα με τη μέρα μπροστά μου και ζούσα για ένα θαύμα. Κάποια μέρα, διαφώνησε ένα όνειρο μαζί μου. Το έδιωξα. Τόσα όνειρα είχα κοντά μου άλλωστε και όταν θέλησα να ζήσω το επόμενο, το έχασα το θαύμα μου και κάπου αλητεύει. Ήρθε να με βρει μα έψαχνα εκείνο το όνειρο, μονολογώντας για έρωτες που δεν μου ανήκουν. Το έχασα το θαύμα μου!"