Ὅσα ἀναγράφονται στὸ πόνημα αὐτὸ γιὰ τὸν Γέροντα Παντελεήμονα εἶναι μία ἀνταύγεια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς του, καὶ μάλιστα ὁ ὅλος βίος του ἐκ νεότητος αὐτοῦ ὑπῆρξε ἔμπλεως μοναχικῶν ἀρετῶν, ἐξ οὗ καὶ κατέστη ζῶν ὑπόδειγμα ἐναρέτου μοναχού.