Τον φίλον Ιωάννην Θ. Μάζην εγνώρισα κατά μίαν δύσκολο συγκυρίαν της πολιτικής και πνευματικής μου πορείας. Ήταν κατά τον απρίλιον του 2012, όταν όλα πλέον έδειχναν σκοτεινά και δυσοίωνα στον αραβικό κόσμο, όταν η προ έτους αποχώρησις του προέδρου Μουμπάρακ από την ηγεσίαν της Αιγύπτου είχεν οδηγήσει την χώραν σε μιαν παρατεταμένη αβεβαιότητα που εκορυφώθη με την εφιαλτικήν ενιαυσία της εξουσίας του γραφείου αλ-ερσσάντ, του καθοδηγητικού δηλαδή γραφείου της τρομοκρατικής οργανώσεως των Αδελφών Μουσουλμάνων και δι' αυτής του βιασμού της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού των στοιχειωδών ελευθεριών. Αναφέρομαι στην πρώτην απ' ευθείας και εκ του σύνεγγυς, δια ζώσης γνωριμία μου μαζή του, διότι το έργον του το εγνώριζα από καιρού. Συνδετικός κρίκος αυτής της επαφής υπήρξεν ο αγαπητότατος στην καρδιά μου και στην σκέψιν μου άξιος μαθητής μου Κυριακός Θ. Νικολάου-Πατραγάς, ήδη επίκουρος καθηγητής του Αθήνησι και καθηγητής της επ' ονόματί μου έδρας ισλαμικών σπουδών του EPLO, ο οποίος έχει αναλάβει επαξίως την σκυτάλη του αντιϊσλαμιστικού αγώνος μας υπέρ του διαφωτισμού και της σοσιαλιστικής ολοκληρώσεως του αραβικού κόσμου δια της εντόνου και ισχυρός αγωνιστικής του παρουσίας και της διεθνούς επιστημονικής του καταξιώσεως. Χάρις εις αυτήν την γνωριμία ήρχισα εντατικήν επιστημονική συνδιαλλαγή με τον φίλο πλέον Γιάννη, ο οποίος με ανεπτέρωσε πολλές στιγμές σ' εκείνο το δύσκολο τότε. Μαζή επαλεύσαμε και μαζή απανηγυρίσαμε, όταν ο εφιάλτης, μαύρος κι' άραχνος, των Αδελφών Μουσουλμάνων συνυφάνθη με την οριστικήν ιστορικήν του καταδίκη. Μαζή επονέσαμε και μαζή ετραγουδήσαμε τον ύμνον της απελευθερώσεως με την μουσικήν υπόκρουσι του έλληνος φίλου Μίκη Θεοδωράκη, διότι τα κοινά μας εργαλεία υπήρξαν σημαντικά εφόδια αποκαλύψεως της φασιστικής απάτης του ισλαμισμού. Το βιβλίο που σήμερα με αισθήματα περισσής χαράς προλογίζω είνε καρπός μακράς επιστημονικής πορείας ενός ανθρώπου, ο οποίος υπήρξε και παραμένει σταθερός στις ιδέες του -όποιες και αν ήσαν αυτές- με συγκ