Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ περιγράφει -με την γνωστή ιμπρεσσιονιστική του γραφή- την ιστορία του μεσήλικα κριτικού τέχνης που ερωτεύτηκε τον βρόγχο της αυτοχειρίας του στο πρόσωπο μιας δεκαεξάχρονης καλλονής. Κι όπως ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή του: "Mια φορά κι έναν καιρό, στο Βερολίνο, στην Γερμανία, ζούσε ένας άνθρωπος που τον λέγανε Αλμπίνους. Ήταν πλούσιος, ευυπόληπτος, ευτυχισμένος· μια μέρα, εγκατέλειψε τη γυναίκα του για μια μικρή του ερωμένη. Αγάπησε, δεν αγαπήθηκε και η ζωή του τέλειωσε ολέθρια. Κοντολογίς αυτή είναι η ιστορία και ίσως να την αφήναμε έτσι, αν η αφήγησή της δεν ήταν ευχάριστη και διδακτική: ωστόσο, αν και ο χώρος μιας ταφόπετρας είναι αρκετός για να χωρέσει, φραγμένη απ' άγρια χόρτα, την περίληψη μιας ανθρώπινης ζωής, οι λεπτομέρειες πάντα είναι καλοδεχούμενες". Το "Γέλιο στο σκοτάδι" γραμμένο στα 1932 είναι από τα πρώτα βιβλία του προηγήθηκε του ομοθεματικού έργου που τον έκανε παγκόσμια γνωστό, της "Λολίτας" - άλλωστε αποτελεί το πρώτο σχεδίασμα του πολύκροτου αυτού μυθιστορήματος- και μεταφέρθηκε με επιτυχία στον Κινηματογράφο και στις μεγαλύτερες θεατρικές σκηνές του κόσμου.