[..] «Ξεκίνησαν οι άγγελοι για το ταξίδι τους. Πολύχρωμες αστραπές έλαμπαν στον ουρανό. Φτερούγες που ανοιγόκλειναν άνοιγαν δρόμο προς τα σπίτια και τις καρδιές των ανθρώπων. Εκατομμύρια κόκκοι χρυσόσκονης ράντιζαν με τις πρώτες ακτίνες τις θάλασσες και τα ποτάμια. Πήραν τις θέσεις τους μέσα σε οικογένειες, σε μαμάδες μόνες, σε μπαμπάδες μόνους. Μέσα σε σχολικές τάξεις, έξω στις παιδικές χαρές. Μέσα σε αίθουσες μουσικής, σε γραφεία γιατρών, σε αυτοκίνητα που ταξίδευαν, σε χορούς που μάγευαν. Σε χώρες με σπίτια με μυτερές σκεπές, και σε άλλες με σπίτια χωρίς καθόλου κεραμίδια. Με τη μορφή που είχε δώσει ο Θεός στον καθέναν, έφτασαν στη γη για να μπορέσουν να μάθουν στους ανθρώπους να αγαπούν και να δέχονται το διαφορετικό γύρω τους. Και καθώς πλησίαζαν εκείνο το ξημέρωμα, χιλιάδες παιδικές φωνές ακούστηκαν ενωμένες να τους καλωσορίζουν "γεια σου κύριε άγγελε", « γεια σου κύριε άγγελε»…». Η Μαρία Λιάσκα ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στα παιδιά που παρουσιάζουν κάποιες μαθησιακές δυσκολίες γράφει με διακριτικότητα και αγάπη ένα όμορφο παραμύθι που αναδεικνύει με τρόπο ξεχωριστό και λυρικό τη μοναδική σχέση που θα πρέπει να έχουμε με τους συνανθρώπους μας που συχνά θεωρούμε λιγότερο ικανούς, λιγότερο έξυπνους, με μειωμένες και όχι ειδικές ικανότητες. Τους λίγο ή και πολύ διαφορετικούς. Αυτούς που η κοινωνία μας πασχίζει να αναγνωρίσει ως ισότιμους, ως πολύτιμους για την εν γένει ισορροπία του κόσμου μας. Ο αγώνας αυτός αποδεικνύεται άνισος τις περισσότερες φορές αλλά δεν θα πρέπει να σταματήσει ίσως γιατί αν καταφέρουμε να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας πάνω σ’ αυτό το δύσκολο ζήτημα τη αποδοχής της διαφορετικότητας, θα έχουμε κερδίσει ένα μεγάλο στοίχημα! Tο κείμενο του βιβλίου αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο μέσα από τις ζωντανές και πολύχρωμες εικόνες της Έφης Κοκκινάκη.