Κόκκοι στα χέρια της ακτής καταλήγει ο ορίζοντας * πέφτει και σπάει προς εσένα κινείται φεύγει κι αναδιπλώνεται πιστά σαν κύμα * το στέμμα της θάλασσας παίζει με τους στόλους από ανώφελα πράγματα φύκια σα λάβαρα λαβωμένα σκουπίδια κοχύλια που ξέφτισαν αλεσμένα σκοινιά * το νησί είναι αργό κι ακίνητο δε σαλεύει όμως συσπάται το πρόσωπό του από πένθος * με την πύλη ανοιχτή φυλάει την αυλή μια πέτρα φθαρμένη σα δόντι θεού * οι περαστικοί σταματάνε στον ύφαλο του χωραφιού κοιτάνε για ώρα τα δύο τυλιγμένα φίδια * στεγνός κείτεται ο γλάρος κι από πάνω δράκος πετά χαρταετός ̶ μακρυά λέει η μάνα απ' τα νεκρά ζώα ̶ το κορίτσι με τον σπάγγο δειλά δοκιμάζει να δαμάσει τη σκιά που ο αδελφός κυνηγά