Έχεις τάσης φυγής; Σε φαντάζεσαι, κάθε που ντροπιάζεσαι και κουράζεσαι, κάπου αλλού; Ναι; Ωραία. Βλέπεις τον θάνατο και σαν διέξοδο; Ναι; Μαλακία σου. Σου αρέσει το κέικ σοκολάτα; Όχι ιδιαίτερα; Ούτε εμένα. Εδώ είναι μάλλον ένα προσωπικό ημερολόγιο που έχουν αποτύχει στην ύπαρξή τους οι ημερομηνίες. Για την εξορία που λιμπιζόμαστε. Για τις ώρες που ταξιδεύει ο νους σε μέρη που έχουμε ξαναπάει. Είναι για τους φίλους που στάθηκαν και τους άλλους που κοντοστάθηκαν και προσπέρασαν σαν να μην είδαν. Δύο ποιήματα που ζηλεύουν όλα τα υπόλοιπα. Αφηγήσεις για φανταστικούς χαρακτήρες της πραγματικότητας. Είναι για την οικογένεια. Για το beat που παράγει ο χτύπος της καρδιάς. Είναι λίγο απ' όλα. Όπως πρέπει να είναι ένας πραγματικός σύντροφος.