Ο Βαλδουίνος του Μονπελιέ, φιλοξενούμενος του Ούγου της Σαρτρ, ένιωσε ένα πολύ άσχημο προαίσθημα. Σαν ο πύργος που είχε γκρεμιστεί στη σκακιέρα να ήταν ο δικός του πύργος κι οι πεσμένοι στρατιώτες οι πραγματικοί του υπήκοοι. Μόνο ο αξιωματικός του παρέμενε αγέρωχα όρθιος.