«Μέσα στη φριχτή κυνικότητα των μεταμοντέρνων καιρών ο Πάνος, σαν άλλος Διογένης, ψάχνει με τα μολύβια και τα πενάκια του την ανθρωπιά. Όχι, βέβαια, την αστική φιλανθρωπία, αλλά εκείνη τη συγκλονιστική ανθρωπιά και πραγματική αλληλεγγύη που εντοπίζεται μόνο όταν κάποιος επιλέγει να σηκώσει το ανάστημά του για να προστατεύσει και να υπερασπιστεί κάποιον άλλο.» Μίκα Αγραφιώτου, από την εισαγωγή της