Εκείνα τα παλιά έπιπλα οι τεχνίτες δεν τολμούν πια εύκολα να αγγίξουν, όμως η Πόπη Μανιφάβα-Μαντζούκη τολμά αρχαία -και πάντα νέα- αισθήματα και πόνους και ερωτήματα να πλέξει μέσα στους στίχους της. Η άνοιξη που πάντα προσδοκούμε, μέσα από την τέχνη και τους στίχους της γίνεται πραγματικότητα απτή και καταφύγιο σε ώρες δύσκολες και βασανιστικές, σε ώρες ευτυχίας και ονείρου... γίνεται η ζωή! Αθανάσιος Δ. Σταμάτης, Φιλόλογος κι ο Φαέθων, ο γιος της Αυγής, με το άρμα του Ήλιου να μας πάρει μαζί του στο Φως. Στο Φως που λυτρώνει...